گلی ز گلزار جهان ما را بس
از هر گلستان ، گلی
گلی ز گلزار جهان ما را بس
از هر گلستان ، گلیبنمای مۀ رویت
< />
گُل کوه
گُل کوه
گرچه چون کوه ، بدامان افق بستر ماست
منَتِ پای بسی راهگذر بر سر ماست
دوری راه بنزدیکی دل چاره شود
کرمی کن که به در دوخته چشم تر ماست
آسمان سرزده از چشم کبود تو و لیک
آنچه در او نکند جلوه گری ، اختر ماست
گرچه شد چشمه صفت خانۀ ما سینۀ کوه
باز منظور بسی اهل نظر، منظر ماست
همچو زنبق نشگفتیم در آغوش چمن
گُل کوهیم که از سنگ سیه بستر ماست
گلشن خاطر ما را چمن آرائی نیست
سادگی زینت ما ، پاکدلی زیور ماست
گر سر انگشت تو ما را ننوازد، گله نیست
گُل خاریم و زیان، سودِ نوازشگر ماست
زآنهمه زخمه که بر تار دل ما زده دوست
حاصل این نغمۀ دردی است که در دفتر ماست
" علی اطهری کرمانی "
بی تو بسر نمی شود
<br />
بی تو بسر نمی شود
بی همگان بسر شود
بی همگان به سر شود ، بی تو به سر نمی شود
داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود
دیده عقل مست تو چرخه چرخ هست تو
گوش طرب به دست تو ، بی تو به سر نمی شود
جان ز تو جوش می کند دل ز تو نوش می کند
عقل خروش می کند ، بی تو به سر نمی شود
خمر من و خمار من ، باغ من و بهار من
خواب من و قرار من ، بی تو به سر نمی شود
جاه و جلال من توئی ملکت و مال من توئی
آب زلال من توئی ، بی تو به سر نمی شود
گاه سوی وفا روی ، گاه سوی جفا روی
آن منی کجا روی ، بی تو به سر نمی شود
دل بردهند بر کنی ، توبه کنند بشکنی
این همه خود تو می کنی ، بی تو به سر نمی شود
بی تو اگر به سر شدی زیر جهان زبر شدی
باغ ارم سقر شدی ، بی تو به سر نمی شود
مولانا
بی تو بسر نمیشود
http://www.youtube.com/watch?v=CnZPILY4t_U
عید آمد
عید آمد
عید آمد و ما خانۀ خود را نتکاندیم
گردی نستردیم و غباری نفشاندیم
دیدیم که در کسوتِ بخت آمده نوروز
از بیدلی او را ز درِ خانه براندیم
هرجا گذری غلغلۀ شادی و شورست
ما آتش اندوه به بی آبی ننشاندیم
آفاق پر از پیک وپیام ست، ولی ما
پیکی ندواندیم و پیامی نرساندیم
احباب کهن را نه یکی نامه بدادیم
و اصحاب جوان را نه یکی بوسه ستاندیم
من دانم و غمگین دلت، ای خسته کبوتر
سالی سپری گشت و ترا ما نپراندیم
صد قافله رفتند و به مقصود رسیدند
ما این خَرَکِ لنگ ز جوئی نجهاندیم
مانندۀ افسونزدگان، ره به حقیقت
بستیم، و جز افسانۀ بیهوده نخواندیم
از نُه خمِ گردون بگذشتند حریفان
مسکین من و دل در خم این زاویه ماندیم
طوفان بتکاند مگر امید که صد بار
عید آمد و ما خانۀ خود را نتکاندیم
" مهدی اخوان ثالث"- م. امید