عید آمد

         عید آمد

عید آمد و ما خانۀ خود را نتکاندیم

گردی نستردیم و غباری نفشاندیم

دیدیم که در کسوتِ بخت آمده نوروز

از بیدلی او را ز درِ خانه براندیم

هرجا گذری غلغلۀ شادی و شورست

ما آتش اندوه به بی آبی ننشاندیم

آفاق پر از پیک وپیام ست، ولی ما

پیکی ندواندیم و پیامی نرساندیم

احباب کهن را نه یکی نامه بدادیم

و اصحاب جوان را نه یکی بوسه ستاندیم

من دانم و غمگین دلت، ای خسته کبوتر

سالی سپری گشت و ترا ما نپراندیم

صد قافله رفتند و به مقصود رسیدند

ما این خَرَکِ لنگ ز جوئی نجهاندیم

مانندۀ افسونزدگان، ره به حقیقت

بستیم، و جز افسانۀ بیهوده نخواندیم

از نُه خمِ گردون بگذشتند حریفان

مسکین من و دل در خم این زاویه ماندیم

طوفان بتکاند مگر امید که صد بار

عید آمد و ما خانۀ خود را نتکاندیم

                                  " مهدی اخوان ثالث"- م. امید

رهگذر

          رهگذر

ای بر دلم ز هر مژه ات نیشتر، مرو

گر خون نمی کنی به دلم بیشتر، مرو

من از خدای خود بدعا خواستم ترا

امشب تو نیز بهر خدا، تا سحر مرو

داری خبر، کز آمدنت رفته ام ز خویش

تا من بخود نیامده ام، بی خبر مرو

ای سنگدل که سخت مهیای رفتنی

این ناله ها اگر نبود بی اثر، مرو

شوق من از شتاب تو افزون بود، ولیک

کو جرأتی که با تو بگویم، دگر مرو

زود از چه میروی؟ که تو دیر آمدی بدست

برپا سبک مخیز و گران کرده سر مرو

گلچین به پایت از سر جان دیر اگر گذشت

بگذر، ولی ز جای از این رهگذر مرو

رفتی و رفت این سخنم بر زبان قهر:

خواهی که از دلم نروی، از نظر مرو

                                          " احمد گلچین معانی"