گلی ز گلزار جهان ما را بس
از هر گلستان ، گلی
گلی ز گلزار جهان ما را بس
از هر گلستان ، گلیبوی باران
بوی باران
بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه های شسته، باران خورده، پاک
آسمان آبی و ابر سپید
برگهای سبز بید
عطر نرگس، رقص باد
نغمه و بانگ پرستوهای شاد
خلوت گرم کبوترهای مست
نرم نرمک میرسد اینک بهار
خوش بحال روزگار …
خوش بحال چشمه ها و دشت ها
خوش بحال دانه ها و سبزه ها
خوش بحال غنچه های نیمه باز
خوش بحال دختر میخک که میخندد به ناز
خوش بحال جام لبریز از شراب
خوش بحال آفتاب …
ای دل من، گرچه در این روزگار
جامهء رنگین نمی‌پوشی به کام
بادهء رنگین نمی‌نوشی ز جام
نقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن می که می‌باید تهی است
ای دریغ از «تو» اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از «من» اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از «ما» اگر کامی نگیریم از بهار …
گر نکوبی شیشهء غم را به سنگ
هفت رنگش میشود هفتاد رنگ ....
" فریدون مشیری"
بهار سوگوار
بهار سوگوار
نه لب گشایدم از گُل، نه دل کشد به نبید
چه بی نشاط بهاری که بی رُخ تو رسید
نشانِ داغِ دل ماست لاله ای که شگفت
به سوگواریِ زلف تو این بنفشه دمید
بیا که خاکِ رهت لاله زار خواهد شد
زبس که خون دل از چشم انتظار چکید
به یاد زلفِ نگونسارِ شاهدانِ چمن
ببین در آئینۀ جویبار، گریۀ بید
به دورِ ما که همه خون دل به ساغر هاست
زچشم ساقی غمگین که بوسه خواهد چید
چه جای من که درین روزگارِ بی فریاد
ز دستِ جورِ تو ناهید بر فلک نالید
گذشت عمر و به دل عشوه می خریم هنوز
که هست در پیِ شام سیه، صبح سپید
که راست سایه درین فتنه ها امیدِ امان؟
شد آن زمان که دلی بود در امانِ امید
صفای آئینۀ خواجه بین کزین دم سرد
نشد مکدر و بر آهِ عاشقان بخشید
ه.ا .سایه
" هوشنگ ابتهاج"