آئینه در آئینه

آئینه در آئینه

مژده بده مژده بده ، یار پسندید مرا

سایۀ او گشتم و او برد به خورشید مرا

جان دل و دیده منم ، گریۀ خندیده منم

یارِ پسندیده منم، یار پسندید مرا

کعبه منم، قبله منم سویِ من آرید نماز

کان صنمِ قبله نما خم شد و بوسید مرا

پرتو دیدارِ خوشش تافته در دیدۀ من

آئینه در آئینه شد ، دیدمش و دید مرا

آئینه خورشید شود پیش رخ روشن او

تابِ نظر خواه و ببین کاینه تابید مرا

گوهر گم بوده نگر تافته بر فرق فلک

گوهریِ خوب نظر آمد و سنجید مرا

هر سحر از کاخِ کَرَم  چونکه فرو می نگرم

بانگِ " لکَ الحمّد " رسد از مَه و ناهید مرا

چون سَرِ زلفش نکشم سر ز هوایِ رُخِ او

باش که صد صبح دمد زین شبِ امیّد مرا

پرتوِ بی پیراهنم ، جانِ رها کره تنم

تا نشوم سایۀ خود باز نبینید مرا

                                   " هوشنگ ابتهاج سایه"