جفای فلک

             جفای فلک

آزاده را جفای فلک بیش می رسد

اول بلا به عافیت اندیش می رسد

از هیچ آفریده ندارم شکایتی

برمن هر آنچه میرسد از خویش می رسد

چون لاله یک پیاله زخون است روزیم

کانهم مرا زداغ دل خویش می رسد

رنج غناست آنچه نصیب توانگر است

طبع غنی به مردم درویش می رسد

امروز نیز محنت فرداست روزیم

آن بنده ام که رزق من از پیش می رسد

                                                 " سید کریم امیری فیروزکوهی"