رنگ گل

رنگ گل

ترسم آزاد نسازد ز قفس صیادم

آنقدر تا که رود راه چمن از یادم

بسکه ماندم به قفس رنگ گا از یادم رفت

گرچه با عشق وی از مادر گیتی زادم

روز خوبی هم اگر داشته ام یادم نیست

گوئیا یکسره از لانه بدام افتادم

آتش از آه به کاشانۀ صیاد زنم

گر از این بند اسارت نکند آزادم

شور شیرین و شکر خندۀ دلداری نیست

ورنه من در هنر اسادتر از فرهادم

بارها دست اجل گشت گریبان گیرم

بازهم دامن عشق تو ز کف ننهادم

دگر این شکوه زمن پیش رقیبان ظلمست

منکه بی چون و چرا هرچه تو گفتی دادم

گرچه باشد غم عالم بدل لاهوتی

هیچ کس در غم من نیست از آن دلشادم

                                                        " لاهوتی"