گلی ز گلزار جهان ما را بس
از هر گلستان ، گلی
گلی ز گلزار جهان ما را بس
از هر گلستان ، گلیدر حیرتم که شهره به بی بند و باری ام
در حیرتم که شهره به بی بند و باری ام
من پاره های قلبم و در اشک جاری ام
خونابه ای به وسعت یک زخم کاری ام
چون قلب دیرسال تراشیده بر درخت
تنهاترین نشانۀ یک یادگاری ام
یلدای من که ثانیۀ شوم ساعت است
ای وای بر حکایت شب زنده داری ام
زندان شیشه بود جوابم که چون گلاب
دیدم سزای خندۀ شوم بهاری ام
من دست بر کمر زده ام از خمیدگی
جز دست من نکرده کسی دستیاری ام
غمزوزۀ جراحت گرگم به کوهسار
با درد خویش هم نفس بی قراری ام
چون سایۀ طویل درختم که در غروب
هر لحظه بیشتر ز تن خود فراری ام
بندی به پای دارم و باری گران به دوش
در حیرتم که شهره به بی بند و باری ام
غلامرضا شکوهی